Kontakt z nami +48 780 151 246

Kolejne odroczenie pełnego wprowadzenia w życie nowego systemu podatku u źródła. Mechanizm „pay and refund” nie wejdzie w życie przed rokiem 2022.

Zgodnie z nowelizacją ustaw o podatkach dochodowych z dnia 23 października 2018 r., został wprowadzony nowy tryb poboru podatku u źródła. Najistotniejsza zmiana polega na: wprowadzeniu dla polskiego podmiotu wypłacającego odsetki, należności licencyjne, dywidendy i należności za niektóre usługi niematerialne, na rzecz zagranicznego podmiotu, obowiązku pobrania podatku u źródła,  według podstawowej stawki krajowej (tzw. mechanizm pay and refund). 

 

Przepisy nie są jednak w pełni stosowane w związku z kolejnymi odroczeniami na podstawie rozporządzeń. Zgodnie z dotychczasowymi zapowiedziami Ministerstwa Finansów nowe regulacje miały wejść w życie od 1 lipca 2021 r.

 

Jednakże 28 czerwca Ministerstwo Finansów wydało rozporządzenie kolejny raz odraczające wejście w życie przepisów. Zatem rekordowe vacatio legis, kolejny raz się przedłuży, tym razem do 31 grudnia 2021 r.

 

Podatek u źródła (ang. Withholding Tax) to specyficzna forma podatku dochodowego, którym można opodatkować wypływające z kraju transfery transgraniczne, wynikające z takich tytułów jak odsetki, należności licencyjne, dywidendy czy wybrane usługi niematerialne.

Znowelizowane przepisy o podatku u źródła mają na celu bardziej rygorystyczne opodatkowanie transferów środków finansowych wypływających ze spółek za granicę w ramach grupy kapitałowej.

Zgodnie z nowelizacją ustaw o podatkach dochodowych z dnia 23 października 2018 r zostanie wprowadzony nowy mechanizm poboru podatku u źródła (tzw. mechanizm pay and refund). Polega on na tym, że polski podmiot wypłacający m.in. odsetki, dywidendy, należności licencyjne bądź wynagrodzenie za niektóre usługi niematerialne, na rzecz zagranicznego podmiotu o łącznej kwocie przekraczającej 2 mln złotych (w roku podatkowym), jest zobowiązany pobrać podatek u źródła od nadwyżki kwoty przekraczającej 2 mln złotych według podstawowej stawki np. 20% lub 19%.

W przypadku pobrania podatku przez polskiego płatnika, zagraniczny beneficjent będzie mógł wystąpić z wnioskiem o zwrot podatku do organu podatkowego, o ile z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania wynika, że jest on przychodów osiąganych w Polsce zwolniony albo jest uprawniony do opodatkowania w niższej stawce. Również płatnik (podmiot krajowy) będzie mógł złożyć wniosek, jeżeli wpłacił on podatek z własnych środków i poniósł ciężar ekonomiczny tego podatku. Co do zasady, zwrot podatku powinien nastąpić bez zbędnej zwłoki jednak nie później niż w terminie sześciu miesięcy od dnia wpływu wniosku o zwrot.  O zasadności zwrotu podatku będzie decydował organ podatkowy – celem weryfikacji zasadności zwrotu podatku będzie przeprowadzane postępowanie wyjaśniające. Jeśli nie pojawią się żadne wątpliwości, organ podatkowy zwróci podatek bez wydawania decyzji. Do wniosku o zwrot podatku dołącza się dokumentację pozwalającą na ustalenie jego zasadności. Na wniosek płatnika, który wpłacił podatek z własnych środków i poniósł ciężar ekonomiczny tego podatku, organ podatkowy wydaje opinię o stosowaniu zwolnienia z poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych na rzecz danego podatnika dywidend, odsetek i należności licencyjnych. Organ ma 6 miesięcy od dnia otrzymania wniosku na wydanie opinii, która zachowuje ważność przez okres 3 lat.

Nie mniej jednak, zastosowanie zwolnienia WHT lub obniżonej stawki podatku WHT będzie nadal możliwe, bez zastosowania mechanizmu „zwrotu podatku”, w następujących przypadkach:

  1. płatnik złoży organom podatkowym oświadczenie potwierdzające spełnienie wszystkich warunków do zastosowania obniżonej stawki WHT (niestety, wiąże się to z ryzykiem osobistej odpowiedzialności karno-skarbowej i grozi dodatkowym zobowiązaniem podatkowym dla płatnika podatku.
  2. uzyskania interpretacji podatkowej, od organów podatkowych (możliwe w przypadku  zwolnień wynikających z dyrektyw UE, i tylko opłat licencyjnych, dywidend  i odsetek)

Pomijając przedłużający się okres niepewności prawnej, przesunięcie wejścia w życie nowych przepisów ze środka, na początek roku podatkowego wydaje się być racjonalne. Pozwoli przedsiębiorcom na uniknięcie licznych wątpliwości interpretacyjnych ora lepsze przygotowanie się na wprowadzenie nowego mechanizmu.